LIST OTWARTY PIELĘGNIAREK PODHALAŃSKIEGO SZPITALA SPECJALISTYCZNEGO IM. J.PAWŁA II W NOWYM TARGU DO DYREKTORA PANA MARKA WIERZBY Z OKAZJI MIĘDZYNARODOWEGO DNIA PIELĘGNIARKI I POŁOŻNEJ

Szanowny Panie Dyrektorze!!!

W odpowiedzi na Pańskie zaproszenie na spotkanie z okazji naszego święta, czujemy się w obowiązku podziękować za pamięć. Jednocześnie nie ukrywamy naszego zdziwienia, gdyż czas pańskiej kadencji w PSzS- to działania zmierzające do tego, aby Dzień Pielęgniarki i Położnej obchodzony był 1 listopada. Skutecznie i bez pardonu, dzielnie wspierany przez swoich zastępców już prawie od dwóch lat usiłuje nam Pan uświadomić, iż jesteśmy złem koniecznym naszego zadłużonego szpitala. Polityką swoją przygina Pan naszą grupę zawodową do parteru. Czasami nie mamy już siły, aby podnieść się i walczyć dalej- o siebie i o pacjenta, dla którego mamy coraz mniej czasu. Jesteśmy okrojone personalnie do maksimum, a biurokracja- papiery, druki, pieczątki, procedury, zarządzenia- wyłażą z każdego kąta, z każdej szuflady i przytłaczają nas zabierając drogocenny czas, który powinnyśmy przeznaczyć dla pacjenta.

Panie Dyrektorze, dziękujemy za zaproszenie w imieniu tych pielęgniarek, którym pomimo długoletniego stażu i kwalifikacji nie przedłużył Pan umów o pracę. Nawet nie zdaje Pan sobie sprawy, jakich dobrych i oddanych pracowników Pan stracił.

Nigdy nie zapomnimy Panu:

● Leku i strachu przed nowymi, obcymi, a jakże odpowiedzialnymi zadaniami związanymi z przenoszeniem nas na inne oddziały (nawet po 20, 30 latach pracy).

● Leku i strachu przed utratą zatrudnienia.

● Braku szacunku dla pielęgniarek w okresie przedemerytalnym.

● Zatrudniania na umowy kontraktowe ratowników medycznych w karetkach wyjazdowych, zamiast pracujących tam wykwalifikowanych pielęgniarek.

● Zmniejszania stanowisk pielęgniarskich we wszystkich oddziałach szpitalnych i w poradniach specjalistycznych.

● Zastępowania pielęgniarek gipsiarzami, opiekunkami, ratownikami.

● Proponowania pracy i zatrudniania pielęgniarek w serwisie sprzątającym !!!!

● Nierównego traktowania pielęgniarek w wypłacaniu dodatków wynikających z obowiązującego regulaminu płacy.

● Wypominania nam tego, iż dokształcamy się i podnosimy swoje kwalifikacje (kursy, specjalizacje, studia) -stajemy się droższe, a tego Pan nie lubi.

● Lekceważenia postanowień Sądu Pracy, oraz braku szczerości na rozprawach.

Czara goryczy jest już przepełniona.  Sam Pan widzi, że w świetle tych faktów, zaproszenie nas na spotkanie z okazji Międzynarodowego Dnia Pielęgniarki i Położnej jest czystą hipokryzją i obłudą.

Myślimy, że tak dalece się Pan zagalopował w restrukturyzacji szpitala (szkoda, że głównie kosztem pielęgniarek), iż nawet się Pan nie spostrzegł, jak już jesteśmy przed murem –dalszej drogi chyba nie ma. Ciekawe czy ma Pan świadomość tego, iż uderzając w naszą grupę zawodową robi Pan krzywdę pacjentom. Bo to my jesteśmy najbliżej chorego człowieka, dotykamy jego cierpienia, staramy się nieść ulgę i nadzieję. Przypominamy Panu o tym, słowami poety. Nich zabrzmią na memento i opamiętanie.

„Do białej siostrzyczki”

Nie skarż się biała siostrzyczko

Nawet swych oczu błękitem,

Że mnie nie możesz znaleźć,

Żeś ode mnie jeszcze daleka,

Bo drogę ludzką zagradza ci rzeka.

                                     We mnie się poruszasz, żyjesz i jesteś

                                     Moim spojrzeniem, uśmiechem, gestem-

                                    Moimi rękoma.

Pamiętasz? Patrzyłem na ciebie

Wylękłymi oczyma tamtej kobiety.

Przywieźli ją w nocy-staruszka.

Karmiłaś mnie dziś. Choć zaropiała rana

wydawała cuchnącą woń.

Tyś się przyjaźnie uśmiechała

Nie brzydziłaś się mną.

Bo to ja byłem, ja sam.

A potem pogładziłaś moją dłoń

Choć wiesz, że ciało moje rak toczył.

                        I byłaś nie raz, gdy konałem.

                        Widziałaś, jak straszny bezbrzeżny lęk

                        Rozpierał moje półotwarte oczy.

                                             Kiedyś znów pochyliłaś się nad łóżkiem,

                                             Pogładziłaś moją obolałą głowę

                                            I poprawiłaś mi poduszkę.

                                            Jakże łaknąłem tej pieszczoty…

                                            Samotność często ciąży, jako głaz.

Wzięłaś na siebie moje chore kłopoty.

                       Twój biały fartuch sterylny

                       Wciąż drżał nade mną jak współczucie

                       W kochanej osoby głosie.

                                            Od najwcześniejszej przybycia chwili

                                           Wciąż się nade mną tylko chylił.

I mnie samemu dawałaś swój czas

Czy nie poznajesz mnie, siostrzyczko? 

                                              Leżę na każdym niemal łóżku.

                                              Służysz mi, co dzień, mnie samemu

                                             Od rana do nocy-

                                             -taka zwyczajna, wcale nie święta.

Jestem przy tobie, jak ty przy mnie-blisko

                            Ja, WSZECHMOC bezradna,

                            potrzebująca twych dłoni

                            by się twą siłą obronić. 

                                                                    […]

Na zakończenie naszego listu, chciałyśmy Panu pogratulować wielkiego uznania w oczach zwierzchników oraz podwyżki miesięcznego wynagrodzenia ( 2000 zł- to pensja netto pielęgniarki z 25 letnim stażem pracy). Życzymy Panu, Panie Dyrektorze dalszych sukcesów w pracy zawodowej. Ufamy, iż srebrniki okupione krzywdą pielęgniarek przyniosą Panu szczęście.

Z poważaniem

Zarząd Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych

Przy PSzS w Nowym Targu

P.S.  Nasza rada na dalszą kadencję:

                               „TAK Z NIŻSZYM POSTĘPUJ, JAK BYŚ CHCIAŁ,

                                 BY WYŻSZY POSTĘPOWAŁ Z TOBĄ”                                  

                       Seneka